Ένα βίντεο που έφτιαξε η ίδια για την οικογένειά της, της εξασφάλισε την πολυπόθητη υποτροφία για το Bridgewater College των ΗΠΑ και συγκεκριμένα για τη σχολή Communication, Technology and Culture.
H 18χρονη Μαρία Γαβριηλίδου από τη Θεσσαλονίκη, έφτιαξε ένα digital story στο οποίο περιγράφει την ιστορία της οικογένειάς της, από τον προπάππου της που ήρθε από τον Πόντο και για να ζήσει την οικογένεια του πουλώντας πάγο και κάρβουνο και τη δυναμική γιαγιά της που εργαζόταν στο βενζινάδικο της οικογένειας.
«Είμαστε το προϊόν που δημιουργεί η οικογένεια που προέρχεται πριν από εμάς»
«Ο προπάππους μου ξεκινώντας από την πώληση πάγου και κάρβουνου, το 1969, ίδρυσε το μαγαζί μας, που σήμερα ανήκει στον πατέρα μου. Αυτό και μόνο, μου έδωσε το κίνητρο να παλεύω συνεχώς για τους στόχους μου, γιατί όπως και στο μαγαζί, η οικογένεια μου, πέρα από όλες τις δυσκολίες τόσα χρόνια, συνεισφέρει με τον τρόπο της στην κοινωνία, έτσι θέλω να κάνω και εγώ, όμως με τον δικό μου τρόπο.
Αυτή η οικογενειακή ιστορία με ώθησε στο να φτιάξω αυτό το βιντεάκι, εμπνευσμένη από την πορεία της γιαγιάς μου, που δούλευε στο βενζινάδικο του άντρα της και μου έμαθε τις αξίες της ζωής και το πιο σημαντικό μάθημα, να ξανασηκώνομαι όταν πέφτω».
Με περηφάνια η νεαρή κοπέλα, μιλάει για τη δυναμική γιαγιά της, που αποτελεί γι’ αυτήν πρότυπο ζωής. «Στην δεκαετία του ’70, σε ένα καθαρά ανδροκρατούμενο επάγγελμα, μπορείτε να καταλάβετε πόσες είναι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει μια γυναίκα δουλεύοντας σε ένα βενζινάδικο. Τα έξοδα και οι απαιτήσεις ήταν μεγάλες για την οικογένεια.
Έτσι, η γιαγιά μου όταν απέκτησε το μπαμπά μου και όσο τον φρόντιζε, παράλληλα δούλευε σκληρά και στο μαγαζί μας. Δούλευε πολλές ώρες προκειμένου να βοηθήσει την οικογένειά της, όμως οι δυσκολίες δεν ήταν μόνο οι υπερωρίες, αλλά και τα στερεότυπα που υπήρχαν τότε για τις θέσεις εργασίας, που ήταν ακόμα πιο έντονα απ ότι σήμερα και αυτό έκανε τις καταστάσεις ακόμη πιο απαιτητικές. Όμως, η δυναμική γυναίκα τα κατάφερε και σήμερα ότι είναι το οφείλει σε αυτές τις δυσκολίες», λέει χαρακτηριστικά.
Το μήνυμά της σε όσους δίνουν εξετάσεις
«Αυτό που κατάλαβα μέσα από όλο αυτό το ταξίδι, είναι ότι αν δεν παλέψεις μόνη σου, δε θα πετύχεις τον στόχο που εσύ θέτεις, γιατί μόνο εσύ ξέρεις τι πραγματικά θέλεις», υπογραμμίζει η 18χρονη και απευθυνόμενη στους συνομήλικούς της, που έχουν τους ίδιους στόχους με αυτήν, επισημαίνει:
«Μη διστάζετε να ζητάτε βοήθεια και πιστέψτε με ξέρω πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές να φτάσεις στον τελικό προορισμό, αλλά αξίζει τον κόπο, έστω και αν χάσεις, γιατί δεν μπορώ να κρύψω ότι είχα λίστες αναμονής και απορρίψεις από πανεπιστήμια, αλλά στο τέλος κάτι θα κερδίσεις, μια εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο, εμπειρίες και τελικά θα κερδίσεις αυτό που είναι προορισμένο για σένα».