Η προφητεία του κυνηγημένου γιου ενός κομμουνιστή για τα όνειρά του που κάποτε θα εκπληρωθούν
Εντεκα χρόνια μετά το «τελευταίο ζεϊμπέκικο» του Δημήτρη Μητροπάνου, ένα νέο βιβλίο που είναι στα σκαριά για τον αείμνηστο ερμηνευτή, με την υπογραφή των δημοσιογράφων Θανάση Κάππου και Νίκου Μερτζάνη και ενός μαθητή λυκείου, του Κώστα Κάππου, έρχεται να φωτίσει άγνωστες πτυχές του σπουδαίου τραγουδιστή που στις 17 Απριλίου του 2012 έσβησε το δικό του φεγγάρι, χωρίς όμως ποτέ να σβήσει από τη μνήμη των ανθρώπων που λάτρεψαν τη δωρική φωνή του!
Η «Espresso» όχι μόνο συνάντησε και συνομίλησε με τους τρεις συγγραφείς τού υπό έκδοση βιβλίου, αλλά παρουσιάζει σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα αποσπάσματα τα οποία ρίχνουν φως στον «άγνωστο Μητροπάνο»! Στην αποκλειστική τους συνέντευξη στην «Espresso» οι συγγραφείς εξηγούν τους λόγους για τους οποίους επέλεξαν να γράψουν για τον Μητροπάνο και τη ζωή του. Στο βιβλίο ξετυλίγονται άγνωστες πτυχές του μεγάλου ερμηνευτή μέσα από διηγήσεις φίλων, συνεργατών και συγγενών του Μητροπάνου, αλλά και γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του!
Ποια ήταν η αιτία της συγγραφής του βιβλίου για τον Δημήτρη Μητροπάνο;
Κωνσταντίνος Κάππος: Μπορώ να μιλάω ώρες για αυτό το θέμα! Η αρχή έγινε πριν από ενάμιση χρόνο, όταν έκανα το σχολικό ντοκιμαντέρ αναφορικά με τη σπουδαία ζωή του Δημήτρη Μητροπάνου. Μέσα από τους ανθρώπους που μίλησα κατάλαβα ότι ήταν ένας λαϊκός άνθρωπος, ένας δικός μας άνθρωπος σε όλους τους τομείς. Επειτα από αυτό θεωρώ ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα λιθαράκι, πάντα όσον με αφορά, για την προσπάθεια που ξεκίνησα με το ντοκιμαντέρ. Ενα βιβλίο «συμβολή» για τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο Δημήτρη Μητροπάνο μαζί με τους άλλους δύο φίλους! Αλλωστε, η δική μου συμβολή δεν είναι παρά η μικρότερη. Μέσα από το ντοκιμαντέρ και το βιβλίο γνώρισα ανθρώπους δικούς του, που τον ήξεραν από «κούνια», ιστορίες από την Αγία Μονή, το πάθος του με το τραγούδι και το ποδόσφαιρο. Ενας άνθρωπος που ενώνει ακόμη όλο τον κόσμο. Μικρούς και μεγάλους. Λάτρεις του λαϊκού τραγουδιού και της ροκ, που μαγεύτηκαν με αυτή τη φωνή και αυτό το γρέζι. Ενας λαϊκός άνθρωπος και πάνω απ’ όλα «ωραίος» άνθρωπος.
Θανάσης Κάππος: Η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν ανήκει, σε καμία περίπτωση, μόνο στους τρεις μας. Ανήκει σε όλους εκείνους που αγαπάνε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τον Μητροπάνο. Ανήκει σε όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα του και τον στήριξαν. Τους δικούς του ανθρώπους. Η πρόκληση που τους έχει απευθυνθεί από τον Αύγουστο παραμένει εν ισχύι μέρα και νύχτα! Ανήκει όμως και σε όλους όσοι μίλησαν στο βιβλίο. Ανθρωποι διαμετρήματος ο καθένας στον χώρο του, που ήξεραν όσο ελάχιστοι τι εστί Μητροπάνος. Είναι κάτι που θα αποτελέσει, θέλουμε να ελπίζουμε, μέρος της φυλής των «Μητροπανίστας!», κομμάτι της οποίας, και μάλιστα φανατικά, είμαστε και οι τρεις μας.
Τι νέο θα φέρει αυτό το βιβλίο στους αναγνώστες του; Θα μάθουμε πράγματα για τη ζωή του Δημήτρη Μητροπάνου, που δεν έχουν γίνει γνωστά ακόμη;
Νίκος Μερτζάνης: Κάθε βιβλίο με την κυκλοφορία του προσφέρει. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια προσωπικότητα που ξεπερνά τα γήινα και ακουμπά τον μύθο. Κατά τη διάρκεια της έρευνας και της συγγραφής και των ατέρμονων συζητήσεων με τον Θανάση και τον Κώστα, γνώρισα τον άνθρωπο Μητροπάνο και εκτίμησα ακόμη περισσότερο την προσφορά του. Αυτό ελπίζω ότι θα εκτιμήσουν και οι αναγνώστες. Ενας πολύ σπουδαίος άνθρωπος, που έγινε μύθος στη μουσική. Εμένα με συνεπήραν οι ιστορίες που έμαθα.
Πότε να περιμένουμε την κυκλοφορία του βιβλίου σας;
Θανάσης Κάππος – Νίκος Μερτζάνης: Στόχος μας είναι να κυκλοφορήσει όσο πιο σύντομα. Δεν θα είναι άλλωστε πολύ μεγάλο. Σπάνιες μαρτυρίες και σπονδυλωτές ιστορίες. Για τον πολιτικό και τον ποδοσφαιρικό Μητροπάνο. Για το «Μαρτινέγκο» και τη Νέα Φιλαδέλφεια, τα χρόνια τα δίσεκτα με τον Μίκη. Για τα «Πικροσάββατα» και εκείνη την παράξενη ιστορία με τη φωτογραφία ενός δωδεκάχρονου ψηλού παιδιού στη Ρουμανία. Για εκείνο το βράδυ που κατέβηκαν παρέα με ένα κολλητό του και μοίραζαν χιλιάρικα σε όποιον φτωχό είχε ανάγκη… Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος. Μοναδικός, λαϊκός, αυθεντικός και σπάνιος. Αυτό ακούσαμε από όλους. Κακή κουβέντα από κανέναν!
Μπορείτε να μας δώσετε πληροφορίες για τις μαρτυρίες που υπάρχουν στις σελίδες του βιβλίου; Ο τίτλος του ποιος είναι;
Θανάσης Κάππος: Ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο. Είναι ο Μήτσος και ο κόσμος σε τέσσερις λέξεις. Μια σχέση ζωής για πάνω από σαράντα πέντε χρόνια. Ενας τίτλος-στίχος που έχει τραγουδήσει όλος ο κόσμος. Σε κάθε στιγμή. Στην ευτυχία, στη λύπη, στον πόνο, στον έρωτα, στον χωρισμό. Αγκαλιά, και μόνος! Ενας στίχος που περιγράφει όσο κανένας άλλος τη σχέση του Δημήτρη Μητροπάνου με τον κόσμο. Μια σχέση αγάπης και λατρείας. Για σαράντα πέντε και πλέον χρόνια. Μέρες και νύχτες. «Αλίμονο», σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά! «Ακου, έχω φωνή». Η δύναμη των λέξεων που έγιναν στίχος. Τρεις λέξεις – μια ζωή. Σε συντροφεύουν κάθε στιγμή. Στα εύκολα, στα δύσκολα, και πιότερο σε εκείνα τα πιο δύσκολα που χρειάζεσαι κάτι για να πιαστείς. «Δεν θέλω πια να μάθω τι ζητάμε, φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά». Το έμβλημα των απανταχού ερωτευμένων. Η προσωποποίηση του μεγαλύτερου συναισθήματος στον κόσμο ανά τους αιώνες σε δεκατρείς λέξεις… Οσο γι’ αυτούς που μας μίλησαν για τον Μήτσο, τον δικό τους Μητροπάνο, ήταν άνθρωποι που κατάλαβαν το φτιασίδι και την προσπάθειά μας. «Οταν θες να μιλήσουμε για τον Μήτσο δεν χρειάζεται μέσο και πληθυντικός» μας είπε ένας μεγάλος μιας εποχής! «Οταν βγει το βιβλίο, εμένα θα πάρεις πρώτο!» Η παράκληση ενός άλλου μεγάλου που έζησε τη μοναδική ιστορία με τη φωτογραφία του Μήτσου σε μικρή ηλικία στη Ρουμανία. Ανθρωποι απλοί. Οπως εμείς. Οπως ο Μήτσος.
Η «Espresso», όπως προαναφέραμε, έχει τη χαρά και το προνόμιο να παρουσιάσει τέσσερα χαρακτηριστικά αποσπάσματα του νέου βιβλίου για τον Δημήτρη Μητροπάνο, τα οποία ουσιαστικά είναι μαρτυρίες φίλων και ανθρώπων που τον γνώρισαν και σημάδεψε τις ζωές τους. Στα συγκεκριμένα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε σήμερα δεν αναφέρονται τα ονόματα των ανθρώπων που αφηγούνται ιστορίες με τον δικό τους Μητροπάνο, μια και τα ονόματα θα αποκαλυφθούν στο βιβλίο!
Το σεργιάνι φιλανθρωπίας και τα χρήματα σε ανήμπορούς
«Δεν υπήρχε μαγαζί που να μην πήγαινα. Στη Αθήνα, στην επαρχία. Παντού. Οταν δεν είχαμε υποχρεώσεις με την ομάδα Παναθηναϊκός και “Μητροπανικός”. Πάντα και για πάντα! Με τον Δημήτρη θυμάμαι κάθε στιγμή. Δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα. Υπάρχει κάτι όμως απ’ όλα αυτά που όποτε το θυμάμαι σχεδόν ανατριχιάζω. Ενα βράδυ κάναμε κάτι μοναδικό. Μου λέει από την προηγούμενη μέρα: “Αν έλθεις αύριο στο μαγαζί, θα πάμε από το Σύνταγμα με τα πόδια μέχρι τον Ιππόδρομο στο Φάληρο. Θα πάρουμε σβάρνα όλα τα μαγαζιά και όποιον βρίσκουμε απέξω, στους μισούς θα δίνεις χαρτζιλίκι εσύ και στους άλλους μισούς εγώ. Πραγματικά, κάναμε με τα πόδια τη διαδρομή και δώσαμε σε όποιον είχε ανάγκη. Δώσαμε σε πολύ κόσμο χρήματα. Ομως συνέβη κάτι το εξαιρετικά αναπάντεχο! Ο κόσμος μάς αναγνώρισε και το ανταπέδωσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Τη μεθεπόμενη μέρα βρήκαμε στα αυτοκίνητά μας ευχαριστήρια μπιλιέτα! !Ευχαριστούμε”. “Είστε μοναδικοί”. Φανταστείτε πως ο Δημήτρης έμενε στην Πεντέλη. Εψαξαν και μας βρήκαν. Αυτό τα λέει όλα!»
Ο χριστιανός με το κρεμασμένο στο στήθος σφυροδρέπανο…
«Δημήτρης Μητροπάνος. Λαϊκός ήρωας και “μάγος” μαζί. Με μια σαγήνη κρυφή και φανερή, που είχε μια μυρωδιά λιβανιού. Σαν κάτι το ιερό. Οχι με εκείνη τη θρησκευτική λογική (που είναι απολύτως σεβαστή), αλλά με εκείνο το “κάτι” της μυσταγωγίας που ανέδυε. Και πάντα σε κατακτούσε! “…Με τη διαφορά ότι ο Μητροπάνος είχε κρεμασμένο στο στήθος του από μια χρυσή αλυσίδα ένα μικρό σφυροδρέπανο αντί για το κλασικό σταυρουδάκι!” Ενας κομουνιστής – χριστιανός. Πόσο όμορφο ακούγεται και πόσο κοντά στη στάση ζωής του Μητροπάνου ήταν! Βοηθούσε όποιον είχε ανάγκη. Τον ήξερε δεν τον ήξερε. Τι πιο χριστιανικό! Αγάπη για τον πλησίον!»
Η προφητεία του κυνηγημένου γιου ενός κομμουνιστή για τα όνειρά του που κάποτε θα εκπληρωθούν
«Δεν μπορούσε άλλο χρώμα να ήταν το χρώμα της ζωής του, παρά το κόκκινο! Αριστερός και Ολυμπιακός. Ενα παιδί που από τα πολύ μικρά του έπεσε στα βαθιά. Σε κάθε βήμα τον κυνηγούσαν “θεοί και δαίμονες”. Στιγματισμένος. Ορφανός ενώ είχε πατέρα, και γιος κομμουνιστή. Tα ‘ξερε όλα αυτά και δε χαμπάριαζε. Ηταν μια στάση ζωής και μια μάχη ζωής. Μια μάχη σκληρή και σε πολλές περιπτώσεις άνιση. Τους είχε πει όμως από την αρχή. Με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Απλά και ακόμη πιο απλά. Είπε κάποτε: “…Eίμαι αυτό που θέλω. Με αυτό που ζητώ να βιώσουν τα παιδιά τα δικά μου και τα παιδιά του διπλανού, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν ανθρώπινα και ευτυχισμένα. Ας με κυνηγήσουν…” Η ζωή του ένα ατέλειωτο κυνηγητό. Αυτοί να τον κυνηγάνε και αυτός να δίνει απλόχερα. Σε όσους είχαν ανάγκη. Σε όσους και όπως μπορούσε. Φτωχούς και κατατρεγμένους. Εκείνα τα δίσεκτα χρόνια που παράλληλα προσπαθούσε και για να επιβιώσει. Με πολλούς εχθρούς και ελάχιστους φίλους. Αλλά ήταν σαν να τους είχε πει: “Εγώ θα τα τελειώσω τα όνειρά μου”. Προφητικός Δημήτρης Μητροπάνος!»
Ο «βολικός» στίχος για έναν μεγάλο έρωτα, για μια γυναίκα ωραία σαν αμαρτία και ο «λαϊκός ήρωας»
«Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που θυμίζουν λαϊκούς ήρωες και ήρωες παραμυθιών. Ο Μητροπάνος ήταν κάτι από τα δύο. Ακόμη και τα δύο. Με εκείνο το χαμόγελο που θύμιζε μικρό παιδί. Με εκείνο το χαμόγελο της αθωότητας που συμβολίζει τη νίκη. Δεν έχει σημασία το εύρος. Σημασία έχει η νίκη, ακόμη και μικρή… Νικάς όμως, και δεν τους κάνεις χατίρι. “Μα έπαιξα, γέλασα με την ψυχή μου, και δεν κουράστηκα, δεν έπληξα ποτέ…” Φυσικά υπάρχει και οπτική γωνία της ένστασης, που θυμίζει τη γυναίκα εκείνη που είναι “ωραία σαν αμαρτία!” Μεταφορικά μιλώντας πάντα. Εάν όμως θελήσουμε να επιμείνουμε λίγο, πρόκειται για εκείνη τη γυναίκα που τη βρίσκεις μια φορά στη ζωή σου και έχει στη “φαρέτρα” της ένα “κουταλάκι”. Λες και η λαϊκότητα του Μουσαφίρη γράφοντας το τραγούδι ήταν σαν να ήξερε τον καθένα μας ξεχωριστά και όλο τον κόσμο μαζί. “Αφού δεν μπορείς να νιώσεις τη δική μου την ψυχή, πάρε θάρρος να μου δώσεις τη χαριστική βολή…» Ισως ο πιο βολικά δυναμικός στίχος για έναν μεγάλο έρωτα».