Στις 13 Ιανουαρίου του 1999 ο GOAT αποχαιρετούσε οριστικά τους Chicago Bulls. Όχι όμως και το μπάσκετ.
Πιστεύω πως το παιχνίδι είναι από μόνο του πολύ μεγαλύτερο από τον Michael Jordan“. Αυτές ήταν κάποιες από τις λέξεις που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Air τον Ιανουάριο του 1999, όταν εν μέσω lockout στο NBA ανακοίνωνε την -τότε- οριστική απόφασή του να εγκαταλείψει τους Chicago Bulls και το μπάσκετ γενικότερα.
Ένας νέος κόσμος
Εν αντιθέσει με την προηγούμενη φορά που ο Jordan έκανε κάτι αντίστοιχο, το 1993 (μετά τη δολοφονία του πατέρα του και για να ασχοληθεί με το μπέιζμπολ), τα πράγματα έμοιαζαν να είναι πιο σοβαρά. Ο κορυφαίος παίκτης που πάτησε ποτέ παρκέ βρισκόταν πια στα 36 του χρόνια, είχε κατακτήσει οτιδήποτε μπορεί να κατακτηθεί και υπήρχαν μερικά πραγματάκια που δεν του άρεσαν ακριβώς σχετικά με την ομάδα του.
Ποια ήταν τα τελευταία; Το γεγονός πως το συμβόλαιο του Phil Jackson δε θα ανανεωνόταν από τους Bulls, καθώς και το ό,τι οι Scottie Pippen και Dennis Rodman δε θα συνέχιζαν στο Σικάγο.
Η απόσυρση του 1999 ήταν ένα Big Bang για το ΝΒΑ, το μπάσκετ και τα σπορ γενικότερα. Ο καλύτερος όλων σταματούσε να παίζει, σηματοδοτώντας έτσι μία νέα εποχή για τον αθλητικό κόσμο. Το γεγονός πως δεν ήταν ο μόνος που το έκανε εκείνη τη χρονιά, έδινε ακόμη μεγαλύτερο βάρος στην απόφασή του – υπενθυμίζουμε πως λίγους μήνες πριν και μετά είχαν αποσυρθεί οι Wayne Gretzky, John Elway, Barry Sanders, Boris Becker και Steffi Graf.
Για τον ίδιο τον μαγικό πλανήτη καθώς και για τους Chicago Bulls (πολύ περισσότερο για τους Ταύρους) υπάρχουν δύο εποχές: Η προ MJ και η μετά MJ.
Γιατί ξαναέπαιξε;
“Πνευματικά, είμαι εξαντλημένος. Δε νιώθω πια πως έχω κάποια πρόκληση μπροστά μου, παρόλο που σωματικά νιώθω ακόμη καλά. Είναι η κατάλληλη στιγμή να φύγω από το παιχνίδι και είμαι ήσυχος με αυτό” έλεγε μία ημέρα σαν σήμερα, 23 χρόνια πριν, ο Michael Jordan. Επέμεινε στην απόφασή του; Φυσικά και όχι.
Έναν χρόνο μετά, τον Ιανουάριο του 2000, έγινε συνιδιοκτήτης και πρόεδρος των Washington Wizards, ενός franchise του ΝΒΑ που δεν το λες ακριβώς και λαμπερό ή κορυφαίο. Στην πρώτη του χρονιά στη διοίκηση, η ομάδα της Ουάσινγκτον κέρδισε μόλις 19 παιχνίδια, με τον MJ να αποφασίζει να πάρει κάποια μέτρα.
Ένα από αυτά ήταν να προσλάβει τον coach Doug Collins, που γνώριζε από τους Bulls. Παράλληλα, συνήθιζε και ο ίδιος να παίρνει μέρος στις προπονήσεις, “για να ξεσκουριάσει” όπως συνήθιζε τότε να υποστηρίζει.
Όλοι όμως είχαν αρχίσει να υποπτεύονται πως το υπέρμετρο ‘εγώ’ του, το έντονο ανταγωνιστικό πνεύμα και η δυσαρέσκειά του για όσα έβλεπε στο παρκέ, τον ωθούσαν όλο και περισσότερο στο να ξαναφορέσει τα sneakers του και να μπει στο παρκέ. Ένιωθε πιθανότατα πως μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά σαν παίκτης -ακόμη- παρά σαν παράγοντας.
Στα 38 του, υπέγραψε διετές συμβόλαιο, δωρίζοντας μάλιστα τους μισθούς του στις οικογένειες των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2001, ο Air επέστρεψε για δεύτερη φορά, με άλλη πλέον φανέλα.
Παρότι δεν κατάφερε να οδηγήσει τους Wizards στα playoffs, έγραψε 21,2 π., 5.9 ρ. και 4,4 ασ. Κυρίως όμως βοήθησε στο να είναι sold-out όλα τα παιχνίδια στα οποία έπαιξε -ναι, και τα 142, εκτός και εντός έδρας. Όλοι ήθελαν να δουν λίγο ακόμη Mike. Και ποιος δεν θα ήθελε εδώ που τα λέμε.