Τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και τη νέα του τηλεοπτική σειρά ”Maestro” αποθέωσε μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, ο Νίκος Μαστοράκης αλλά ταυτόχρονα καταδίκασε όλες τις Ελληνικές σειρές και παραγωγές χαρακτηρίζοντας τες ως άθλιες, ασήμαντες και ξενόφερτες.
Ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης, έπλεξε το εγκώμιο του Χριστόφορου Παπακαλιάτη σχολιάζοντας πως, σε αντίθεση με άλλες ελληνικές σειρές-σαπουνόπερες, το ”Maestro” διαθέτει όλα τα στοιχεία προκειμένου να κερδίσει μία θέση στην πλατφόρμα Νetflix και να αναγνωριστεί διεθνώς.
”Διεθνως κατανοητο θεμα, έξοχη αξία παραγωγης, διεθνούς επιπέδου φωτογραφία, έκτακτη επιλογη location, καλα επιλεγμενα πρόσωπα και διαλογοι/ερμηνειες που ευκολα ντουμπλαρονται στα αγγλικά, ενα φορματ procedural κατανοητό στους θεατές”, έγραψε μεταξύ άλλων ο Νίκος Μαστοράκης και συμπλήρωσε πως θα έπρεπε να ακολουθήσουν και άλλοι τα βήματά του.
”Ελπιζω τη φορμουλα να την ακολουθησουν κι αλλοι γιατι ειναι πια καιρος η Ελλαδα, απο “υπηρετρια” ξενων ασημαντων, αθλιων παραγωγων που τις… συν-χρηματοδοτουμε κιολας, να γινει παραγωγικη δυναμη”.
Ολόκληρη η ανάρτησή του
MΠΡΑΒΟ ΜΑΕΣΤΡΟ!
Η διατρηση του τείχους Netflix απο τον Παπακαλιατη και το “Μaestro” του ειναι χαρμοσυνο γεγονος για την αδικαιολογητα εσωστρεφη ελληνικη τηλεοπτικη παραγωγη. Απο το 1975, οταν εκανα το πρωτο ελληνικο horror (και σημερα cult film) Island of Death, φωναζω στους Ελληνες σεναριστες, σκηνοθετες, παραγωγους να εγκαταλειψουν τα τοπικιστικα θεματα και τις ταινιες δηθεν τεχνης (ξοδευτηκαν πολλα εκατομμυρια απο το “Κεντρο” για φιλμ ανικανων σκηνοθετων που τα ειδαν μονο οι κοντινοι συγγενεις τους) και να σκεφτουν την διεθνη αγορα. Τωρα που η Netflix πληρωσε ενα εκατομμυριο δολλαρια το καθε επεισοδιο (αυτα που στοιχισαν στο Mega μολις 250,000 ευρω το καθενα) ας προσεξουν κι αλλοι τις “αξιες” της δουλειας του Παπακαλιατη που εκαναν δυνατη μια τετοια πωληση: Διεθνως κατανοητο θεμα, εξοχη αξια παραγωγης, διεθνους επιπεδου φωτογραφια, εκτακτη επιλογη location, καλα επιλεγμενα προσωπα και διαλογοι/ερμηνειες που ευκολα ντουμπλαρονται στα αγγλικα, ενα φορματ procedural κατανοητο στους θεατες. Οσο αλλες σειρες (Μελισσες, Σασμος κλπ.) ειχαν καποιες τεχνικες κυριως αρετες, δεν ηταν παρα καλα φτιαγμενες σαπουνοπερες (σε αντιθεση με το μεγαλο μερος φτηνιαρικων καθημερινων) και σε πολυ τοπικα θεματα. Ο Παπακαλιατης εκανε φινετσατη κοσμοπολιτικη δουλεια, σιγουρα ομως στοχευοντας στις διεθνεις πωλησεις. Και για μια πλατφορμα με πολυ σκουπιδαριό, η δουλεια αυτη… πολυ τους παει.
Ελπιζω τη φορμουλα να την ακολουθησουν κι αλλοι γιατι ειναι πια καιρος η Ελλαδα, απο “υπηρετρια” ξενων ασημαντων, αθλιων παραγωγων που τις… συν-χρηματοδοτουμε κιολας, να γινει παραγωγικη δυναμη. Εχουμε τους καλους τεχνικους, εχουμε αρκετους καλους ηθοποιους, λιγο οραμα μας λειπει ωστε συντομα να γιορταζουμε τη 10η σειρα που θα παιζεται παγκοσμιως απο Netflix, Apple, Amazon, HBO Max. Tα νουμερα δικαιολογουν τις ελπιδες μου: Το Maestro ειχε κοστος 250,000 το επεισοδιο, απο τα οποια τις 100,000 τις πηρε πισω το Μega απο τον ΕΚΟΜΕ. Αρα, το κερδος απο την πωληση ηταν 850,000 δολλαρια για καθε επεισοδιο. Το τυρακι για τα κοντοφθαλμα καναλια να αφησουν τον “πολτο” και να φτιαξουν
Η Αμερικη ηταν παντα εκει, χρειαζοταν απλως ενας Χριστοφορος να την ανακαλυψει “πλατφορμικα.”
Ευχη μου να δωσει τωρα η Netflix στον Χριστοφορο αναθεση μιας σειρας που θα γυριστει εξ’ ολοκληρου στα αγγλικα αλλα στην Ελλαδα, για να φερει το χαρακτηριστικο GR στην παραγωγη της.