Ο Ιησούς Χριστός είναι η βάση και το εδραίωμα της Χριστιανικής πίστης. Αν υπήρξε ως ιστορική προσωπικότητα, τότε αξίζει να μάθουμε περισσότερα γι’ Αυτόν. Αν όμως δεν υπήρξε ποτέ, τότε όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού είναι σαθρό. Ποιά είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι μία και πολύ απλή. Υπάρχουν περισσότερες αυθεντικές ιστορικές μαρτυρίες για τον Ιησού Χριστό παρά για οποιοδήποτε άλλο άτομο της αρχαιότητας. Σε αυτό το σύντομο άρθρο θα εξετάσουμε μερικές από αυτές.
Η Καινή Διαθήκη 1ος αιώνας μ.Χ.
Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από 27 διαφορετικά συγγράμματα, γραμμένα όλα τον 1ο αιώνα μ.Χ., από οκτώ τουλάχιστον διαφορετικούς συγγραφείς, που όλοι ήταν ή αυτόπτες μάρτυρες ή είχαν συναναστροφή με αυτόπτες μάρτυρες. Μπορεί να πει κανείς βέβαια ότι συγγράμματα της Καινή Διαθήκη δεν είναι αξιόπιστα επειδή όλα τα έγραψαν Χριστιανοί και ήταν συμφωνημένοι να γράψουν αυτά που έγραψαν. Έχουμε δηλαδή μπροστά μας μια στημένη σκευωρία. Αυτή η άποψη, αν και συνηθισμένη σε άθεους και εχθρούς του Χριστιανισμού, είναι απλοϊκή και μάλλον ανόητη. Πρώτον, τα συγγράμματα τους έχουν το καθένα διαφορετική χροιά και οπτική γωνία. Πάρε για παράδειγμα τα τέσσερα ευαγγέλια. Αν και περιγράφουν παρόμοια περιστατικά έχουν αρκετές φαινομενικές αντιφάσεις. Λέω «φαινομενικές» γιατί με προσεκτική μελέτη όλες λύνονται σχετικά εύκολα. Δεν υπάρχει ούτε μια πραγματική αντίφαση. Αλλά το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν φαινομενικές αντιφάσεις δείχνει ότι δεν υπήρχε καμία συνομωσία να πουλήσουν παραμύθι. Αν υπήρχε συνομωσία μεταξύ τους, τα γραπτά τους θα ήταν όλα στρωτά και σε πλήρη ουσιαστική και φαινομενική αρμονία. Όλοι οι σοβαροί ιστορικοί, ακόμη και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Χριστιανισμό, παραδέχονται για την αληθινότητα της Καινή Διαθήκη και της ύπαρξης του Χριστού.
Ο Ιώσηπος (1ος αιώνας μ.Χ.)
Ο Ιώσηπος ήταν Ιουδαίους ιστορικούς που στον πόλεμο του 67 μ.Χ. τάχθηκε με το μέρος των Ρωμαίων. Έγραψε δύο μεγάλα συγγράμματα για την ιστορία του Ισραήλ και εκεί αναφέρει τον Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο. Αναφέρει επίσης ότι έκανε θαύματα, αναφέρει τους μαθητές, ακόμη και την ανάσταση, αν και κάποιοι ιστορικοί αμφιβάλλουν για την γνησιότητα των αναφορών του στην ανάσταση.
Μαρά Μπαρ Σεραπίον (1ος αιώνας μ.Χ.)
Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχει ένα γράμμα κάποιου φιλοσοφίζωντος ειδωλολάτρη Χαναναίου ονόματι Μαρά Μπαρ Σεραπίον προς τον γιό του. Γραμμένο στο δεύτερο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ. αναφέρει για τον σοφό «βασιλιά» των Ιουδαίων που τον σκότωσαν μεν οι Ιουδαίοι, αλλά που συνεχίζει να ζει στη διδασκαλία των μαθητών του. Η αναφορά του είναι σημαντική γιατί δεν ήταν ούτε Χριστιανός ούτε Ιουδαίος.
Τάκιτος (αρχές 2ου αιώνα)
Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έγραψε στο έργο του «Χρονικά» αναφέρει σχετικά με τους Χριστιανούς ότι ο Νέρωνας τους κατηγόρησε για τη φωτιά (64 μ.Χ.) στη Ρώμη για να καλύψει τις υποψίες των Ρωμαίων ότι ο ίδιος είχε κάψει την πόλη. Έπειτα αναφέρει ότι ο Πιλάτος είχε σταυρώσει τον ιδρυτή του Χριστιανισμού, τον Χριστό. Δύο πράγματα εδώ μας απασχολούν. Πρώτο, ο Τάκιτος αναφέρει τον Χριστό και την σταύρωση του. Δεύτερο, επιβεβαιώνει ότι το 64 μ.Χ. ο Χριστιανισμός είχε ήδη απλωθεί μέχρι τη Ρώμη. Πως υπήρχε Χριστιανισμός αν δεν υπήρχε ο Χριστός ως ιστορικό πρόσωπο;
Σουετώνιος (αρχές 2ου αιώνα)
Ο Σουετώνιος αναφέρει μια ταραχή ανάμεσα στους Ιουδαίους της Ρώμη εξαιτίας του Χρηστού. Το γεγονός ότι έγραψε το όνομα του Χριστού λάθος, οδηγεί κάποιους να αμφιβάλουν αν αναφέρεται στον Χριστό. Από την άλλη, δεν υπήρχε κανείς γνωστός Ιουδαίος με το όνομα Χρηστός οπότε το πιθανότερο είναι ότι ο Σουετώνιος αναφερόταν στον Χριστό, αλλά μη έχοντας δει το όνομα γραμμένο υπέθεσε λανθασμένα ότι ήταν Χρηστός (το Χρηστός, «χρήσιμος, καλός» ήταν συνηθισμένο όνομα σε δούλους).
Ψευδεπίγραφα (1ος – 4ος αιώνας)
Σήμερα σώζονται πολλά συγγράμματα αρχαίων Χριστιανών και Ιουδαίων και επειδή δεν γνωρίζουμε τους αληθινούς συγγραφείς αλλά αντ’ αυτών φέρουν ονόματα άλλων, ονομάζονται Ψευδεπίγραφα. Σε αυτά υπάρχουν δεκάδες ξεκάθαρες ή κεκαλυμμένες αναφορές στον Χριστό και τη ζωή του.
Ταλμούδ (1ος – 5ος αιώνας)
Το Μίσνα και το Ταλμούδ είναι ογκώδεις συλλογή ραβινικών κανόνων και λεγομένων από τον 1ο μέχρι και τον 5ο αιώνα μ.Χ. Έχει πολλές αναφορές στους Χριστιανούς και στον Χριστό πάντα σε εχθρικό τόνο. Ο Χριστός, για παράδειγμα, ονομάζεται Μπεν Παντέρα, υιός του/της Παντέρα, μάλλον παράφραση του επίθετου παρθένα. Επίσης οι ραβίνοι έλεγαν ότι ο Χριστός έμαθε να κάνει θαύματα στην Αίγυπτο, ή αλλού και ότι πέθανε την ημέρα πριν το Πάσχα και ότι η μητέρα του λεγόταν Μαριάμ.
Τολεδότ Γεσού (4ος-6ος αιώνας)
Το Τολεδότ Γεσού είναι ιουδαϊκό σύγγραμμα του 4ου-6ου αιώνα μ.Χ. αν και οι παραδόσεις που καταγράφει είναι αρχαιότερές, ίσως και από τον 1ο ή 2ο αιώνα. Σκοπός του Τολεδότ είναι να κοροϊδέψει ή να κακολογήσει τον Χριστό. Το παράδοξο είναι ότι στη διαδικασία, επιβεβαιώνει σχεδόν όλες τις κύριες πληροφορίες που μας δίνουν τα ευαγγέλια. Έτσι, ο Χριστός ήταν από τη φυλή του Ιούδα, τον «πατέρα» του τον έλεγαν Ιωσήφ, τη μητέρα Μαριάμ, το όνομα του ήταν Ιησούς, προερχόταν από τη Βηθλεέμ, είχε συζητήσεις με τους ραβίνους ενώ ήταν ακόμη παιδί, έκανε θαύματα, είχε μαθητές που τον θεωρούσαν Μεσσία, το Συνέδριο των Ιουδαίων αποφάσισε να τον συλλάβει, ο Ιησούς δεν αντιστάθηκε, κάποιος Ιούδας Ισκαριώτης τον πρόδωσε, του φόρεσαν αγκάθινο στεφάνι, του έδωσαν ξύδι για να πιεί, τον θανάτωσαν την ημέρα πριν το Πάσχα που εκείνο το έτος έπεφτε Σάββατο (ακριβώς όπως στο ευαγγέλιο του Ιωάννη), και ότι ο τάφος του ήταν άδειος την τρίτη ημέρα. Μετά από αυτό οι μαθητές πήγαν σε πολλές χώρες για να κηρύξουν το ευαγγέλιο. Αν εξαιρέσουμε τον εχθρικό τόνο, οι λεπτομέρειες ακολουθούν την εξιστόρηση των ευαγγελίων σε μεγάλο βαθμό.
Άλλοι Χριστιανοί Συγγραφείς (1ος – 10ος αιώνας)
Πέρα από την Καινή Διαθήκη και τις μη Χριστιανικές πηγές που ανέφερα παραπάνω, υπάρχουν δεκάδες άλλες Χριστιανικές μαρτυρίες και συγγράμματα από τον 1ο αιώνα και μετέπειτα από όλες τις χώρες της Μεσογείου που αναφέρονται στον Χριστό ως ιστορικό πρόσωπο.
Αρχαιολογία
Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως αρκετά ενδιαφέροντα ευρήματα. Έχει βρεθεί μια επιγραφή με το όνομα του Πιλάτου, η σαρκοφάγος του Καϊάφα, ενδείξεις ότι έγινε η απογραφή που αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς, αναφορές στον Ηρώδη και τον κτηνώδη χαρακτήρα του, τα απομεινάρια ενός σταυρωμένου που δείχνει ότι η σταύρωση ήταν συνηθισμένος τρόπος εκτέλεσης εκείνη την εποχή, και αρκετά άλλα. Ευρήματα για τον ίδιο τον Χριστό δεν έχουν βρεθεί για τον απλό λόγο ότι όσο ζούσε ο Χριστός ήταν ένας απλός και φτωχός ραβίνος.