Τηλεόραση: Ένα κείμενο που προκαλεί προβληματισμό
Η Ελλάδα θρηνεί τον άδικο χαμό των πιλότων του Phantom F-4, τον Μάριο Τουρούτσικα και τον Ευστάθιο Τσιτλακίδη. Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα, ο Νίκος Συρίγος έγραψε για το newsbomb.gr ένα κείμενο που πρέπει να προβληματίσει όποιον το διαβάσει.
“Ξέρω ότι η τηλεόραση διαμορφώνει (κακώς) συνειδήσεις κι απόψεις. Αντιλαμβάνομαι από τον ίδιο τον εαυτό μου πόσο επηρεάζει τους ανθρώπους κάθετι που βλέπουν στην τηλεόραση.
Άκουσα χθες τον (φίλο μου) Γιώργο Λιανό να διηγείται στους παίκτες του Survivor την ιστορία μιας γιαγιάς 78 ετών που πήγε στον γιατρό με υψηλή πίεση από τη στενοχώρια της επειδή η… μπλε ομάδα χάνει στα αγωνίσματα και δεν τρώνε… Μεγάλος καημός.
Δεν φταίει η γιαγιά. Η γιαγιά απλά ανοίγει την τηλεόραση και βλέπει το «δράμα» των παικτών του σόου. Και το πιστεύει.
Και το κανάλι το πουλάει καλά.
Ο (φίλος μου) Χρήστος Δάντης, από την άλλη, είπε στις κάμερες να γίνει άρση τηλεφωνικού απορρήτου για να αποδειχτεί ότι η κοπελιά του δεν πήρε τηλέφωνο από το… τηλέφωνο που της καταλογίζουν ότι βρήκε στη ζούγκλα. Άρση τηλεφωνικού απορρήτου για το Survivor… Κακούργημα.
Την ίδια ώρα που έβλεπα όλο αυτό το νταβαντούρι, ήταν η κηδεία του παλικαριού που χάθηκε. Του πιλότου της πολεμικής αεροπορίας. Ένας ακόμη απ’αυτούς που παίζουν τη ζωή τους, κάθε μέρα, κορώνα-γράμματα… Ένας ακόμη απ’αυτούς που χάνουν την ζωή τους για την πατρίδα. Παιδιά που κάθε μέρα ζουν τον πόλεμο του Αιγαίου. Για δυο χιλιάρικα τον μήνα…
Τόσα κοστολογεί το ελληνικό κράτος τους φρουρούς του Αιγαίου!
Γι’ αυτό το παιδί και τον συνάδελφό του που επίσης «χάθηκε» δεν θα στηθούν εκπομπές. Δεν θα γίνουν αναλύσεις… Δεν θα πάνε κάμερες στα αεροδρόμια. Δεν θα διηγηθεί κανείς παρουσιαστής σε κανένα ακροατήριο το δράμα τους…
Για λίγο θα ασχοληθούμε με τους χαροκαμένους γονείς, με τα αδέλφια και τα παιδιά τους και μετά σιωπή. Ο καθένας στη μοίρα του.
Η τηλέοραση σε αντιδιαστολή με την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας
Η ελληνική κοινωνία ασχολείται με το δράμα των παικτών του σόου. Που παίρνουν 20.000 ευρώ τον μήνα… Για να κλαίμε που δεν τρώνε… Για να κάνουμε μπανιστήρι στην καλύβα… Για να ασχολείται και η γιαγιά… Για να ξεχνάει τη δική της πείνα…