Το ημερολόγιο έγραφε 6 Δεκεμβρίου όταν ο Παύλος Σιδηρόπουλος έφυγε από τη ζωή έπειτα από υπερβολική δόση ναpκωτικών.
Ο «πρίγκιπας της ροκ» ελληνικής μουσικής γεννήθηκε είχε γεννηθεί το 1948 στην Αθήνα και ήταν πολύ δεμένος με τη μητέρα του. Καταγόταν από ευκατάστατη οικογένεια, ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά, ανιψιός της πεζογράφου και παιδαγωγού Έλλης Αλεξίου, καθώς και της Γαλάτειας Καζαντζάκη, της πρώτης συζύγου του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη.
Το μουσικό ξεκίνημα
Η μουσική του καριέρα ξεκίνησε το 1969, με το ντουέτο Δάμων και Φιντίας, μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη, τον κιθαρίστα των “Olympians”. Μαζί ήρθαν σε επαφή με τη δισκογραφική εταιρεία “Λύρα” και κυκλοφόρησαν τον δίσκο 45 στροφών με τα τραγούδια «Το ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους», ενώ παράλληλα συμμετείχαν στην συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Εκεί γνωρίστηκαν με άλλους καλλιτέχνες όπως τους Θανάση Γκαϊφύλλια και Δημήτρη Πουλικάκο αλλά και με τα Μπουρμπούλια που ήδη συνεργάζονταν με τον Διονύση Σαββόπουλο.
Ο Ντάμης ο σκληρός, η λογοκρισία και η διάλυση
Όταν δύο μέλη από τα Μπουρμπούλια αποχώρησαν επειδή ήρθαν σε ρήξη με τον Διονύση Σαββόπουλο, ο Σιδηρόπουλος και ο Δεληγιαννίδης τους αντικατέστησαν. Το νέο συγκρότημα έκανε διάφορες live εμφανίσεις και κυκλοφόρησαν το δίσκο 45 στροφών «Ο Ντάμης ο σκληρός», το οποίο αρχικά ονομαζόταν «Ο Ντάμης ο ληστής».
Ωστόσο, η λογοκρισία της Χούντας τους «χτύπησε» την πόρτα με αποτέλεσμα το συγκρότημα να διαλυθεί όταν έφυγε ο Δεληγιαννίδης, το 1974. Ο Παύλος γύρισε στην Αθήνα και άρχισε να εργάζεται στην εταιρεία του πατέρα του.
Η συνεργασία με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο
Το 1974-1976 ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, τον εκπρόσωπο του πολιτικού τραγουδιού στην Ελλάδα, ως σατιρικός τραγουδιστής και ηθοποιός. Την συγκεκριμένη περίοδο ο κόσμος “διψούσε” για πολιτικό τραγούδι, ενώ η ροκ σκηνή ήταν σε δεύτερη μοίρα. Ο Παύλος βρισκότανε τότε σε μία «μουσική απόγνωση» γιατί το πολιτικό τραγούδι δεν τον εξέφραζε τόσο.
Ο Παύλος συμμετείχε σε αρκετούς δίσκους του Γιάννη Μαρκόπουλου, όπως το «Θεσσαλικός κύκλος» (1974), «Οροπέδιο» (1975) και αργότερα ερμήνευσε με επιτυχία το τραγούδι «Ηλεκτρικός θησέας». Μαζί έκαναν και μερικές live εμφανίσεις, μία από αυτές ήταν η συναυλία τους στο Ηρώδειο το 1986.
Σήμερα, θα θυμηθούμε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του και θα απολαύσουμε τον Παύλο, στις καλύτερες στιγμές του.
Η εξέλιξη και οι επιτυχίες του
“Ο Μπάμπης ο Φλου”
Ο Παύλος Σιδηρόπουλος μαζί με τους “Σπυριδούλα” συνεργάστηκαν το 1978 και ηχογράφησαν το άλμπουμ “Φλου”, ενώ την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο Θοδωρής Σαραντής με βοηθό τον Μάνο Ξυδούς. Το άλμπουμ ψηφίστηκε από τους συντάκτες του περιοδικού Ποπ+Ροκ ως το «καλύτερο άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής ροκ σκηνής». Με το “Φλου” έφεραν την επανάσταση στην ελληνική ροκ μουσική αφού ήταν η πρώτη φορά, που χρησιμοποιήθηκε ελληνικός στίχος σε ροκ τραγούδια.
Το τραγούδι που ξεχώρισε ήταν το “Ο Μπάμπης ο Φλου” και τότε ήταν που άρχισαν τα σενάρια για το ποιος ήταν τελικά ο περίφημος Μπάμπης ο Φλου. Μία εκδοχή έλεγε πως ο Μπάμπης ο Φλου, ήταν ο πατέρας του φίλου του, Νίκου Τζονιχάκη, τον οποίο έλεγαν Μπάμπη και ήταν ένας χαλαρός τύπος, άνεργος, λάτρης του ωραίου φύλου και του αλκοόλ.
“Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν”
Το τραγούδι είναι από την ταινία «Ο Ασυμβίβαστος» του Ανδρέα Θωμόπουλου, στην οποία πρωταγωνίστησε το 1979. Η μουσική του “Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν» γράφτηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη και οι στίχοι από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ενώ ο Παύλος Σιδηρόπουλος ήταν ο πρώτος ερμηνευτής. Άλλο ένα γνωστό soundtrack της ταινίας, που δεν έχει, ωστόσο, γράψει ο Σιδηρόπουλος, ήταν το «Να μ’αγαπάς».
“Στην Κ”
«Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη Γυναίκα», όπως είχε πει κι ο ίδιος, συμπεριλήφθηκε στον δίσκο “Φλου” που συνηχογράφησαν με τους “Σπουριδούλα”. Οι σχέσεις του Παύλου με τις γυναίκες ήταν πολύ καλές και έντονες και ο ίδιος έπαιρνε έμπνευση από αυτές. Σύμφωνα με μία συνέντευξη της αδελφής του, το τραγούδι αυτό το έγραψε για την Κάθυ, μία πρώην κοπέλα του. Στην συνέχεια, γοητεύτηκε από τη φίλη της, Γιόλα Αναγνωστοπούλου και μαζί μπήκαν βαθιά στον βούρκο της ηρωίνης.
“Μου πες θα φύγω”
Το τραγούδι αυτό το έγραψε όταν η Γιόλα Αναγνωστοπούλου, του ανακοίνωσε πως θέλει να χωρίσουν, διότι ο Παύλος δεν ήταν τόσο πιστός και η ίδια θα πήγαινε για σπουδές στο Παρίσι. Ο ίδιος απογοητευμένος, έγραψε το τραγούδι “Μου πες θα φύγω”, που έχει συμπεριληφθεί και αυτό στον δίσκο “Φλου”.
“Άντε… και καλή τύχη μάγκες”
Το τραγούδι ανήκει στον δίσκο “Zorbas the freak” σε παραγωγή του Δημήτρη Πουλικάκου, το 1985. Εκείνη την περίοδο συνεργαζόταν με τους “Απροσάρμοστους”, το μόνο συγκρότημα που εξέφραζε τον Παύλο μουσικά. Οι στίχοι του τραγουδιού αποτελούν ένα τραγούδι επίκαιρο ακόμη και σήμερα.
“Rock n Roll στο κρεβάτι”
Και αυτό το τραγούδι ανήκει στον δίσκο “Zorbas the freak”, ηχογραφήθηκε το 1984 και αποτελεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ελληνικής ροκ μουσικής. Ο ίδιος είχε πει σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη του λίγες μέρες πριν πεθάνει: “Κοίταξε να δεις, αυτό το κομμάτι το ‘χα γράψει ως εξής: Ήμουνα μοναχικός, και έψαχνα να βρω και εγώ κάτι…”Όχι ένα rock ‘n’ roll…”Ούτε μια rock ‘n roll ζωή, μη λέμε σαχλαμάρες τώρα… Μια γυναίκα έψαχνα να βρω!”.
«Βιβλίο των Ηρώων»
Το “Βιβλίο των Ηρώων” ανήκει στο άλμπουμ “Εν λευκώ” που γράφτηκε το 1982. Είναι ένα άλμπουμ μέσα από το οποίο ο ίδιος θέλησε να μιλήσει ανοιχτά για την ηρωίνη και γενικότερα για τη σκληρή αλήθεια της εποχής, έτσι όπως την βίωνε ο ίδιος. Τα τραγούδια “Η”, “Ύστατη στιγμή” και το “Underground με στρας” έχουν περάσει από λογοκρισία για δήθεν προτροπή της νεολαίας για ναρκωτικά και προσβολή της δημόσιας αιδούς. Το “Βιβλίο των Ηρώων” είναι ένα τραγούδι που μιλάει για τους “απροσάρμοστους”, γι’ αυτούς που η κοινωνία τους αφήνει στο περιθώριο. Αυτός ο “ζαρωμένος στην γωνία του δρόμου” έχει χίλια πρόσωπα…
“Τα μπλουζ του αποχωρισμού”
Το τραγούδι ανήκει στο άλμπουμ “Τα μπλουζ του πρίγκιπα”, το δεύτερο μεταθανάτιο άλμπουμ του Παύλου, που κυκλοφόρησε το 1992. Το άλμπουμ αποτελεί μία ένωση μπλουζ και ρεμπέτικου του οποίου τα τραγούδια είχε γράψει χρόνια πριν πεθάνει. Άλλα χαρακτηριστικά τραγούδια από το άλμπουμ είναι “Ο Χαρμάνης” και το “Κρίμα το παιδί”.