Ζαγοροχώρια: Ο 33χρονος Θανάσης Σαβαΐδης μέχρι και πριν μία δεκαετία ζούσε στην Αθήνα, ώσπου πήρε την απόφαση να κάνει μία νέα αρχή στην επαρχία.
Συγκεκριμένα μετακόμισε στο Τρίστενο Ζαγορίου στο αποκορύφωμα της ελληνικής κρίσης. Ο Θανάσης Σαβαΐδης μίλησε στο Travel.gr για τη νέα του καθημερινότητά αναφέροντας:
«Είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου, είχα βγάλει επαγγελματικά διπλώματα για οδηγός αλλά όπου πήγαινα να ζητήσω δουλειά απαιτούσαν προϋπηρεσία, δούλευα ως σερβιτόρος σε ένα catering που φαλίρισε. Μετά πήγα σε συγγενείς στην Αμερική με την προοπτική να δουλέψω σε εστιατόριο που είχαν εκεί. Δεν μου άρεσε. Πήρα την απόφαση να εγκατασταθώ μόνιμα στο χωριό. Ούτως ή άλλως, ήταν το αγαπημένο μου μέρος από μικρό παιδί. Υπήρχε ένα σπίτι σε καλή κατάσταση, δεν είχα λόγο να το πολυσκεφτώ. Αρχικά έκανα διάφορες δουλειές και μαστορέματα. Πριν 6 χρόνια κατάφερα να πάρω την άδεια να λειτουργήσω το κοινοτικό καφενείο».
Η νέα αρχή στο χωριό των 30 κατοίκων και το καφενείο
Ο Θανάσης κατάφερε να κάνει το καφενείο-ταβέρνα σημείο αναφοράς για το χωριό των 30 μόνιμων κατοίκων τον χειμώνα. «Μπορεί να ακούγονται λίγοι αλλά στην περιοχή υπάρχουν και ακόμα μικρότερα χωριά με μονοψήφιο αριθμό κατοίκων» σημειώνει.
Να αναφέρουμε πως το Τρίστενο βρίσκεται στο ανατολικό Ζαγόρι. Τα χωριά εκεί δεν έχουν την τουριστική ανάπτυξη άλλων Ζαγοροχωρίων. Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι τα σπίτια δεν έχουν τα στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που συναντάς σε χωριά όπως το Πάπιγκο.
Το χωριό μας υπέστη μεγάλες καταστροφές από τους Γερμανούς στη διάρκεια της Κατοχής, καθώς και στον Εμφύλιο. Γι’ αυτό και βλέπεις τα σπίτια εδώ να μην είναι πετρόχτιστα αλλά νεότερη κατασκευής» εξηγεί.
«Παρόλα αυτά, αξίζει να επισκεφθεί κανείς όλα τα χωριά, το καθένα έχει τη δική του ομορφιά. Να διαμείνει σε έναν από τους ωραίους ξενώνες που υπάρχουν στο Φλαμπουράρι ή στη Δολιανή. Να κάνει πεζοπορία στο Epirus Trail. Να επισκεφτεί τη λιμνούλα με τα νούφαρα κοντά στο χωριό μας. Να επισκεφτεί την ιστορική Μονή Θεοτόκου Βουτσάς με τη σπουδαία αρχιτεκτονική η οποία περιβάλλεται από ένα δασώδες τοπίο και να δοκιμάσει τις λαχανόπιτες της περιοχής» προσθέτει ο κ. Θανάσης Σαβαΐδης συμπληρώνοντας ότι «η λαχανόπιτα δεν είναι πίτα με λάχανο. Εδώ λέμε λάχανα όλα τα ζαρζαβατικά και τα χορταρικά. Επιπλέον, αξίζει να δοκιμάσει κανείς τα πεντανόστιμα κρεατικά όπως και τους ντόπιους γίγαντες».
Ζαγοροχώρια: Πώς είναι η ζωή τον χειμώνα στο χωριό
Ο Θανάσης Σαβαΐδης, όπως και οι άλλοι κάτοικοι στα χωριά της περιοχής, προετοιμάζονται για «τον δύσκολο χειμώνα» που ακούν στα ΜΜΕ. «Προσωπικά ανησυχώ, επειδή μου λένε να ανησυχώ. Είμαι προετοιμασμένος όπως κάθε χειμώνα. Έχω τα ξύλα μου, έχω τον κήπο μου, ούτως ή άλλως η ζωή στα χωριά είναι λιγότερο εξαρτημένη από τις καθημερινές αγορές, έχει μεγαλύτερη αυτάρκεια».
«Ένας άνθρωπος που αποφασίζει να μείνει σε ένα μικρό χωριό πρέπει να είναι προετοιμασμένος να για καθημερινή χειρωνακτική εργασία. Πρέπει να φροντίζεις ο ίδιος να έχεις τα ξύλα για τη θέρμανσή σου, να περιποιείσαι τον κήπο σου. Να καθαρίζεις την περίοδο της χιονόπτωσης. Να περιμένεις ότι θα χρειαστεί να κάνεις ο ίδιος επισκευές στο σπίτι, όχι για λόγους εξοικονόμησης χρημάτων αλλά επειδή θα είναι δύσκολο να βρεις μάστορα. Παρόλα αυτά, για μένα είναι παράδεισος. Πλέον όταν βρίσκομαι στην Αθήνα και βλέπω την κίνηση και τη φασαρία των αυτοκινήτων εκνευρίζομαι. Δεν θα άλλαζα με τίποτα την ησυχία, τη γαλήνη και κυρίως τη φύση του Τρίστενου» καταλήγει.