Το 2014 το Facebook αποφάσισε να προσφέρει στις υπαλλήλους του τη δυνατότητα να «παγώσουν» τα ωάρια τους. Στην πορεία, μεγάλες εταιρείες όπως η Google, η Apple και η Intel, ακολούθησαν το παράδειγμά του, καλύπτοντας το κόστος για μία τέτοια διαδικασία. Ολοένα και περισσότερες γυναίκες αποφασίζουν να προβούν σε μία τέτοια ενέργεια και οι απορίες τριγύρω από το θέμα ποικίλλουν.
Αρχικά, η πρώτη απορία που προκύπτει όταν μία γυναίκα μαθαίνει για την μέθοδο της κατάψυξης ωαρίων, είναι ο λόγος που θα την οδηγήσει σε μία τέτοια απόφαση. Οι λόγοι είναι οι εξής:
Α. Υπάρχει οικογενειακό ιστορικό πρόωρης εμμηνόπαυσης.
Β. Η γυναίκα πρόκειται να προβεί σε θεραπείες κατά του καρκίνου ή άλλες θεραπείες οι οποίες μειώνουν τη γονιμότητα.
Γ. Η γυναίκα επιθυμεί να ολοκληρώσει εκπαιδευτικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις, χωρίς να μειώσει τις πιθανότητες της μητρότητας.
Δ. Δεν έχει βρεθεί ακόμη ο κατάλληλος σύντροφος.
Χρειάζεται κάποια προετοιμασία;
Αν μία γυναίκα θέλει να αυξήσει τις πιθανότητες εγκυμοσύνης, πρέπει να οργανωθεί, καθώς η σωστή προετοιμασία για μία τέτοια απόφαση είναι το παν. Η κατάψυξη ωαρίων με σκοπό τη μελλοντική χρήση τους, δεν πρέπει να διαφέρει από την αντίστοιχη προετοιμασία για εξωσωματική γονιμοποίηση. Η γυναίκα υποβάλλεται σε εξετάσεις που αφορούν τις ορμόνες τις ώστε να προετοιμάσει και να εξισορροπήσει το αναπαραγωγικό της σύστημα στο μέτρο που μπορεί. Ειδικά οι γυναίκες που έχουν περάσει το 35ο έτος της ηλικίας τους, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές.
Οι ενδοκρινολόγοι συμβουλεύουν – αν δεν υπάρχει λόγος βιασύνης- μία τρίμηνη προετοιμασία που περιλαμβάνει αλλαγή των διατροφικών συνηθειών, απώλεια βάρους (αν χρειάζεται) άσκηση και λήψη ειδικών προγεννητικών συμπληρωμάτων.
Τέλος, το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι γυναίκες και δεν έχει καλή έκβαση η κατάψυξη, είναι ο χρόνος λήψης της απόφασης. Η πιο γόνιμη περίοδος της γυναίκας είναι μέχρι τα 30, οπότε και οι ενδοκρινολόγοι προτρέπουν τις γυναίκες να έχουν καταψύξει μέχρι τότε τα ωάρια τους, εφόσον το επιθυμούν.
Πώς γίνεται η κρυοσυντήρηση;
Για αρχή, η ενδιαφερόμενη λαμβάνει κάποια ορμονικά σκευάσματα, τα οποία θα διεγείρουν τις ωοθήκες. Έπειτα, για 9-12 μέρες πραγματοποιούνται ενέσεις με σκοπό την πολλαπλή παραγωγή ωαρίων. Αφού τα ωάρια ωριμάσουν στο επιθυμητό σημείο, αφαιρούνται με μία βελόνα υπό την καθοδήγηση υπέρηχου. Στη συνέχεια, καταψύχονται αμέσως και για τα επόμενα δέκα χρόνια –ιδανικά- η ενδιαφερόμενη μπορεί να τα χρησιμοποιήσει.
Πόσα ωάρια χρειάζονται;
Τα ποσοστά επιβίωσης των ωαρίων αγγίζουν το 75%, όπως και το ποσοστό γονιμοποίησης. Επομένως αν μία γυναίκα έχει δέκα ωάρια κατεψυγμένα, τα επτά θα επιβιώσουν της απόψυξης και 5-6 θα γονιμοποιηθούν για να γίνουν έμβρυα. Τα δύο από αυτά μεταφέρονται στη μήτρα. Κάποιοι γυναικολόγοι προτρέπουν τις γυναίκες να αποθηκεύσουν δέκα και κάποιοι άλλοι, για μεγαλύτερη σιγουριά, είκοσι.
Έπειτα, τίθεται το ερώτημα της επικινδυνότητας. Μία τέτοια διαδικασία τι συνέπειες μπορεί να έχει; Οι επιπτώσεις είναι προσωρινές, καθώς η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια με την εξωσωματική γονιμοποίηση, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση τα ωάρια δεν γονιμοποιούνται αλλά αποθηκεύονται. Πιο αναλυτικά:
-Σε σπάνιες περιπτώσεις, η χρήση ενέσιμων φαρμάκων γονιμότητας μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο ή πόνο στις ωοθήκες. Επιπλέον υπάρχει πιθανότητα κοιλιακού άλγους, φουσκώματος, ναυτίας, εμετού και διάρροιας.
-Επίσης σε σπάνιες περιπτώσεις, η διαδικασία αφαίρεσης των ωαρίων, μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία, μόλυνση ή βλάβη στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη ή στο αιμοφόρο αγγείο.
-Τέλος, όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι, υπάρχει πιθανότητα σε περίπτωση αποτυχίας και λόγω της απογοήτευσης, η γυναίκα να εμφανίσει σημάδια κατάθλιψης.