Μία κόρη ανακοίνωσε στον πατέρα της ότι παίρνει διαζύγιο και η αντίδραση εκείνου θα έπρεπε να αποτελεί μεγάλο παράδειγμα για κάθε γονέα.
Πολλά ζευγάρια έχουν οδηγηθεί σε αδιέξοδο και καταλήγουν τελικά σε διαζύγιο. Πόσοι, όμως, δεν φοβούνται να ανακοινώσουν την απόφασή τους στην οικογένειά τους; Παρακάτω ακολουθεί η αντίδραση του πατέρα στην ανακοίνωση της κόρης του.
“Μπαμπά ζήτησα διαζύγιο” του είπα
Οκτώβριος 2015. Μόλις έχω γυρίσει από τη δικηγόρο όπου έχω υποβάλλει αίτηση διαζυγίου.
Το δικηγορικό γραφείο είναι πολύ κοντά στο πατρικό μου οπότε τελειώνοντας περνάω από εκεί.
Ο πατέρας μου τότε ακόμα ζούσε, θα πέθαινε από ανακοπή 10 μήνες μετά.
Μπαίνω στο σπίτι, κάθομαι στην κουζίνα
Η μάνα μου κούναγε το κεφάλι της, ήξερε από πού ερχόμουν και δεν συμφωνούσε.
Ο πατέρας μου κάτω από τον απορροφητήρα, κάπνιζε και με κοιτούσε χαλαρός.
“Μπαμπά ζήτησα διαζύγιο” του είπα.
“Και πολύ άργησες. Ο άνθρωπος αυτός είναι ένα όχι από πάνω ως κάτω, απορώ γιατί τον πήρες….στα λέγαμε δεν άκουγες…”.
“Τί της λες κι εσύ μωρέ;” πετάχτηκε η μάνα μου.
“Την αλήθεια της λέω. Πολύ καλά έκανε!” απάντησε.
Άνθρωπος παλαιών αρχών που πίστευε ότι ο γάμος δεν διαλύεται, το ζευγάρι δεν χωρίζει, η γυναίκα κρατάει το σπίτι και όλα αυτά τα πατριαρχικά-σεξιστικά, για τα οποία διαφωνούσαμε και μαλώναμε συχνά.
Κι όμως. Όταν ήρθε στο προσκήνιο η ευτυχία του παιδιού του, αναθεώρησε.
Μια συγκινητική ιστορία διαζυγίου
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα;
Γιατί δυστυχώς υπάρχουν πολλοί γονείς που δεν είναι σαν τον πατέρα μου.
Υπάρχουν γονείς που φέρονται τιμωρητικά στα παιδιά τους όταν αυτά χωρίζουν.
Που δεν τους κρατάνε τα παιδιά ούτε να πάνε για δουλειά, επειδή χώρισαν.
Που τα παιδιά τους, τους ζητάνε βοήθεια επειδή κακοποιούνται και δεν έχουν πού να πάνε, και τους κλείνουν την πόρτα.
Που ακόμα και σήμερα, κατηγορούν τα παιδιά τους ότι τους ντρόπιασαν επειδή πήραν λέει διαζύγιο.
Που μόλις τα παιδιά τους κάνουν μια καινούρια σχέση, η λέξη “π@ανα” είναι στην ημερήσια διάταξη.
Που η μόνιμη ατάκα είναι “εγώ γιατί δεν χώρισα με τον πατέρα σου;”
Κι επειδή εσύ δεν χώρισες και ανέχτηκες και ξύλο και κέρατο και έκανες και τα στραβά μάτια θάβοντας τη ζωή σου, πρέπει να τη θάψουν και τα παιδιά σου;
Που την πουλάνε αυτή τη λογική να στείλουμε το Υπουργείο να σφραγίσει το κατάστημα;
Όχι δεν δέχομαι σαν δικαιολογία το “άλλη γενιά αυτοί” “δεν ξέρουν έχουν μεγαλώσει αλλιώς”.
Και ο πατέρας μου γεννημμένος το 51 μεγάλωσε με την τιμή της παρθενιάς, με τον νόμο 4000 με τις απαγορευμένες εκτρώσεις με ξύλο και χούντα.
Αλλά όταν έβλεπε πως το παιδί του ζούσε τη δική του χούντα μέσα στο ίδιο του το σπίτι, έκανε πίσω τα πιστεύω του και έβαλε μπροστά την ευτυχία μου.
Γιατί έτσι κάνουν οι γονείς.
Έτσι ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν οι γονείς.
Αλλιώς δεν λέγονται γονείς.
Λέγονται απλά γεννήτορες…
Κείμενο: Κυριακή Χαριτάκη, για το singleparent