Δεν είναι ότι φοβούνται τα μαρούλια και τα ραπανάκια, αλλά πιστεύουν ότι η κρεοφαγία είναι κομμάτι της αρρενωπότητας.
Αυτή τη φορά η έρευνα μας έρχεται από την Αυστραλία και το Australian Nationan University, ενώ έχουν προηγηθεί ανάλογες έρευνες σε Καναδά και Μεγάλη Βρετανία με παρόμοια αποτελέσματα. Η έρευνα διεξήχθη με δείγμα 4987 Αυστραλούς, άντρες και γυναίκες και αναλύθηκαν οι διατροφικές τους συνήθειες με βάση το φύλο τους.
Στις ερωτήσεις για το τι θεωρείται «αντρική» και τι «γυναικεία» τροφή, το κρέας εμφάνισε μια πολύ ιδιαίτερη υπόσταση μιας και για τους περισσότερους άντρες θεωρήθηκε πολύ δική τους. H έρευνα αυτή ήρθε 2 χρόνια μετά από την έρευνα που έκανε το ίδιο πανεπιστήμιο μόνο με άντρες στο δείγμα του και με τελικό συμπέρασμα το ότι οι περισσότεροι άντρες θα προτιμούσαν να χάσουν 10 χρόνια από τη ζωή τους, παρά να γίνουν χορτοφάγοι.
Οι γυναίκες που συμμετείχαν στο δείγμα απάντησαν και αυτές, αν και όχι σε τόσο μεγάλο ποσοστό, ότι η κρεοφαγία συνδέεται και για αυτές με τη θηλυκότητα, ειδικά σε ό,τι αφορά την μητρότητα και την αναντικατάστατη αξία που δίνει το κρέας στην τεκνοποιία και την ανατροφή του παιδιού.
Συνεπώς το συμπέρασμα των προηγούμενων ερευνών που αφορούσε τους άντρες με την κρεοφαγία, ναι μεν επιβεβαιώθηκε, αλλά επεκτάθηκε και στις γυναίκες σε ένα μεγάλο βαθμό. Η κρεοφαγία πλέον συνδέεται με την ανάδειξη της ταυτότητας του φύλου τόσο για τους άντρες, όσο και για τις γυναίκες, ειδικά όταν νιώθουν περήφανοι για αυτό.
Το γιατί συμβαίνει αυτό δεν ήταν κομμάτι της έρευνας, αν και μάλλον έχουμε μία ιδέα. Η χορτοφαγία έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά μιας νέας μόδας και αυτό σημαίνει ότι όποιος θέλει να έχει μια παραδοσιακή ταυτότητα δεν μπορεί να την ενστερνιστεί γιατί κόβοντας το κρέας κόβει και τη σχέση του με τους προγόνους του.
Αυτό βέβαια είναι μια πολιτισμική ανάγνωση, η οποία μας έρχεται κι αυτή από τη Δύση όπου διεξάγεται ένας τέτοιος πόλεμος μεταξύ μοντερνισμού και παράδοσης. Στην Ελλάδα δεν είμαστε σίγουροι για το νόημα που βγάζει αυτή η κόντρα μιας και τα δύο πολωμένα στρατόπεδα είναι εξίσου ξένα προς τις δικές μας παραδόσεις.
Σε μία χώρα όπου η νηστεία τηρείται ή γίνεται σεβαστή ακόμα και από άθεους λίγο πριν το Πάσχα και στην παράδοσή μας είναι η μεσογειακή διατροφή με τους παππούδες μας να τρώνε κόκκινο κρέας στη χάση και στη φέξη, είναι να απορεί κανείς για τη σύνδεση που επιχειρούν να κάνουν με την παράδοση.