Στη μνήμη του 6 μηνών Πέτρου που σκότωσε η μάνα γιατί δεν άντεχε το κλάμα του…
Πριν ένα μήνα τα Γιάννενα αλλά και ολόκληρο το πανελλήνιο συγκλονίστηκαν στο άκουσμα της είδησης ότι μια 26χρονη από την Αιθιοπία ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου το μόλις 6 μηνών βρέφος της, τον Asta Πέτρο, όπως τον φώναζαν όλοι .
«Το σκότωσα γιατί έκλαιγε»
Όλα έγιναν το βράδυ της Τετάρτης 10 Φεβρουαρίου, στο διαμέρισμα στα Γιάννενα, όπου η μητέρα και το βρέφος έμεναν μαζί με μια άλλη γυναίκα. Το ΕΚΑΒ κλήθηκε να παραλάβει το βρέφος από το διαμέρισμα της οδού Σιωμοπούλου. Το παιδάκι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Χατζηκώστα, όπου όμως, παρά τις προσπάθειες, οι γιατροί δεν κατάφεραν να το κρατήσουν στη ζωή. Αμέσως ζητήθηκε ιατροδικαστική εξέταση, η οποία έδειξε ότι το βρέφος έφερε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι οποίες και ήταν η αιτία του θανάτου του. «Βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση και κακώσεις θώρακος και κοιλίας» ήταν η διαπίστωση του ιατροδικαστή. Στο διαμέρισμα, το οποίο έχει νοικιαστεί από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, έμενε με μια άλλη γυναίκα, από το Καμερούν.
H μαρτυρία που “πρόδωσε” την μάνα
Εκείνη, όταν της ζήτησαν οι αστυνομικοί να καταθέσει για το τί είχε προηγηθεί στο διαμέρισμα πριν κληθεί το ΕΚΑΒ, η γυναίκα είπε πως είχε δει τη μητέρα του βρέφους να ταρακουνάει βίαια το παιδί και να το χτυπάει στο πάτωμα προκειμένου να σταματήσει να κλαίει!
Όταν το παιδί σταμάτησε πια να κλαίει, η μητέρα του πήγε στη συγκάτοικό της και ζήτησε βοήθεια γιατί το βρέφος δεν έδειχνε σημάδια ζωής. Μετά το πόρισμα και την κατάθεση, η μητέρα συνελήφθη, το βράδυ της Παρασκευής (12.02.2021) και φέρεται να έχει ομολογήσει πως στην προσπάθειά της να κάνει το παιδί να σταματήσει να κλαίει, το ταρακούνησε τόσο βίαια, που το χτύπησε στο πάτωμα, προκαλώντας του τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις που του στοίχισαν τη ζωή.
Το είχε ξαναστείλει στην Εντατική
Κατά την έρευνα οι αστυνομικοί βρήκαν και κατέσχεσαν έγγραφα από νοσοκομείο που έδειχναν όπως αναφέρεται στο ενημερωτικό σημείωμα της ΕΛ. ΑΣ «προέκυπτε η κατά το παρελθόν νοσηλεία του βρέφους σε Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών κατόπιν εισαγγελικής εντολής με στόχο την προσωρινή φιλοξενία του..»
«Το σκότωσα γιατί έκλαιγε»
Η μητέρα αρχικά αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθύνη. Όμως στη συνέχεια με ψυχρό ύφος τα ομολόγησε όλα. «Ακολούθως ισχυρίστηκε ότι μετά την 13: 00 ώρα της 11. 2. 21 και ενώ το είχε τοποθετήσει στο πάτωμα πάνω σε χάλι, προσπαθούσε να το κάνει να σταματήσει να κλαίει, το ταρακούνησε έντονα και προφανώς το χτύπησε στο πάτωμα χωρίς να τη αντιληφθεί λόγω της ταραχής της» αναφέρει το ενημερωτικό σημείωμα της ΕΛ. ΑΣ.
Ένα “αντίο” στο 6 μηνών Πέτρο
Στις 10 Φεβρουαρίου ημέρα Τετάρτη, στα Ιωάννινα, συνέβη ένα περιστατικό που συζητήθηκε και πήρε μεγάλη έκταση. Πρόκειται για το θάνατο ενός μωρού 6 μηνών, αιθιοπικής καταγωγής. Πολλά ειπώθηκαν για το θάνατο του μικρού Asta, τα οποία εμείς σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να σχολιάσουμε καθώς η υπόθεση έχει ακολουθήσει την οδό της δικαιοσύνης και αργά ή γρήγορα θα διαφανεί η πλήρης αλήθεια για τα περιστατικά που οδήγησαν το μωρό στο θάνατο.
Ωστόσο, όντας απλοί άνθρωποι που ζούμε κι εργαζόμαστε στην πόλη των Ιωαννίνων κι έχοντας μεγάλη ευαισθησία σε ζητήματα κοινωνικής αλληλεγγύης προς ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όπως είναι οι πρόσφυγες και ιδίως τα μικρά προσφυγόπουλα, αλλά κι επειδή απεχθανόμαστε κατάφορα τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τα εύκολα συμπεράσματα, νιώθουμε την υποχρέωση να τοποθετηθούμε δημόσια για ένα γεγονός που μας έχει πονέσει και μας έχει κοστίσει πολύ ψυχολογικά.
Όλον αυτόν τον καιρό, από τη στιγμή που ο μικρός Asta ήρθε στη ζωή, αποφασίσαμε να φροντίσουμε τόσο το μωρό όσο και τη μητέρα του, ως γείτονές τους, αγοράζοντάς τους ή προμηθεύοντάς τους τα απαραίτητα για μια πιο άνετη διαβίωση.
Φροντίζαμε ιδιαίτερα αυτό το υπέροχο και χαρισματικό πλάσμα, ένα πανέμορφο και πανέξυπνο μωρό και προσπαθούσαμε από το υστέρημά μας, να αποκτήσει μια χαρούμενη και υγιή ζωή.
Για μας, που κάναμε τα πάντα για να μεγαλώσει, ο θάνατός του αποτέλεσε ένα καίριο ψυχολογικό χτύπημα από το οποίο δεν μπορούμε να συνέλθουμε. Δεν θέλουμε να επεκταθούμε για την απίστευτη παραφιλολογία και τα δικαστήρια που στήθηκαν πρόχειρα από κάθε λογής αυτόκλητους τιμωρούς. Υπάρχει, όμως κάτι από τη δική μας μεριά που δεν μπορούμε με τίποτα να κρατήσουμε κρυφό.
Το κήδεψαν χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν
Το μωρό, ο μικρός Asta, κηδεύθηκε χωρίς καμία απολύτως ενημέρωση κι επομένως η κηδεία του, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου, έγινε χωρίς την παρουσία κανενός απολύτως ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι ήδη την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου, είχε αναλάβει την υπόθεση της μητέρας του μωρού, δικηγόρος, με τον οποίο συνομιλήσαμε και ο οποίος είχε επικοινωνήσει με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Κέντρο Νέων Ηπείρου» προκειμένου να λάβει πληροφορίες, αφού ο συγκεκριμένος οργανισμός είχε αναλάβει τη φροντίδα της μητέρας και του μωρού.
Επομένως, αυθαίρετα και με παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης και κοινού ανθρώπινου ενδιαφέροντος, με φοβερή ηθική απαξία, ο συγκεκριμένος οργανισμός, στον οποίο ανατέθηκαν ουσιαστικά τα διαδικαστικά για την ταφή του μωρού, δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει ούτε τον δικηγόρο της μητέρας ούτε και κανέναν άλλον, με αποτέλεσμα να μάθουμε μόλις την Δευτέρα για την ήδη πραγματοποιηθείσα ταφή, αφού μόνο τότε κατέστη δυνατό να δοθούν σχετικές πληροφορίες από εργαστήριο ιατροδικαστικής!
Με αυτόν τον τρόπο, στερήθηκε από τη μητέρα η όποια δυνατότητα να αποχαιρετίσει το μωρό της και να μάθει το ακριβές σημείο ταφής του, κατόπιν της όποιας αναγκαίας παρέμβασης των αρμόδιων οργάνων για να πραγματοποιηθεί αυτό, καθώς και η δυνατότητα όλων ημών που υπογράφουμε το παρόν κείμενο. Αλήθεια, αναρωτήθηκε ποτέ ο οργανισμός, αν η μητέρα ήθελε και μπορούσε νομικά να αποχαιρετίσει το παιδί της; Αναρωτήθηκε αν ήταν σημαντικός ο αποχαιρετισμός για εμάς, που το φροντίζαμε και το αγαπούσαμε σαν να ήταν δικό μας; Είναι η ταφή απλώς μια τυπική, υγειονομική διαδικασία ή μια αρχέγονη, θρησκευτική ή κοινωνική ανάγκη;
Κάθε πλάσμα που έρχεται σε αυτήν την γη, δεν αξίζει ίση μεταχείριση; Δεν είναι απαραίτητη, εν τέλει, παν-ανθρώπινη ανάγκη η ιεροτελεστία του πένθους;
Τρόπος για να γίνουν τα παραπάνω, υπήρχε. Όταν, όμως, μόνη έγνοια είναι η διεκπεραίωση της γραφειοκρατίας, για ποια ενσυναίσθηση να μιλάμε;
Πηγή: epirusgate